Dit ben in mijn elektrische rolstoel en op Lief. Als mensen mij in mijn rolstoel zien, geloven ze vaak niet dat ik ondanks mijn behoorlijk zware spasme, los op een paard kan zitten. En al helemaal niet dat ik dressuur doe. In het dagelijks leven heb ik bij alles hulp nodig, maar op een paard ben ik een ander mens.Hier rijd ik een gebrokenlijn met een volte 10 meter onder X.
Best moeilijk voor mij, omdat ik met alle 4 mijn ledematen iets anders moet doen. Bij een NIET spast gaat dat vanzelf goed. Ik moet heel bewust signalen geven aan de goede spieren.
Stelling vragen met de binnen hand, buiten teugel tegen de hals, binnen been aan en met je buiten drijven. Intussen niet vergeten te kijken waar je heen wilt en ook niet geheel onbelangrijk, je evenwicht bewaren. Als dat allemaal lukt dan ben ik blij, maar vaak nog niet helemaal tevreden, want het kan altijd beter!
Vorige Volgende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten